آیت‌الله منتظری

بشارت دهنده ای آمد و به حضرت بشارت آن را داد، حضرت فرمود: به وارث بشارت بده، به وارث بشارت بده، که این صدقه ای است قطعی برای حجاج خانه خدا و رهگذران از آنجا، در این صدقه برای صاحب آن رجوعی نیست، نه فروخته می‎شود نه بخشیده می‎شود و نه به ارث می‎رود، هر کس آن را بفروشد یا ببخشد لعنت خدا و ملائکه و همه مردم بر او باد، خداوند نه انصراف از این را می‎پذیرد و نه تعویض آن را."و فیه ایضا بسنده عن ایوب بن عطیة قال: سمعت ابا عبدالله (ع) یقول: قسم رسول الله (ص) الفئ فأصاب علیا(ع) ارض، فاحتفر فیها عینا فخرج منها ماء ینبع فی السماء کهیئة عنق البعیر فسماها عین ینبع فجاء البشیر یبشره فقال: بشر الوارث، بشر الوارث، هی صدقة بتا بتلا فی حجیج بیت الله و عابر سبیله، لا تباع و لا توهب و لا تورث فمن باعها او وهبها فعلیه لعنة الله و الملائکة و الناس اجمعین لایقبل الله منه صرفا و لا عدلا. (وسائل ‏303/13، باب 6 من ابواب کتاب الوقوف و الصدقات، حدیث 2)

و غیر اینها از روایاتی که درباره صدقات رسول الله (ص) و امیرالمؤمنین (ع) و فاطمه (س) و ائمه (ع) وارد شده است.در این ارتباط رجوع شود به وسائل، ج 13، کتاب الوقوف و الصدقات.