صفحه ۶۱

فقهاء سنت هم به آن فتوا داده اند و روایاتی هم از آنان در این جهت وارد شده است؛ لذا مجالی برای تقیه باقی نمی ماند.

ما در صدر مسأله بعضی از اقوال اهل سنت را نقل کردیم و اکنون مطلب را با نقل عبارتی از "مغنی ابن قدامه حنبلی" کامل می‎کنیم که می‎گوید:

"مالک و شافعی گویند: در میوه زکات نیست مگر در خرما و کشمش، و در دانه زکات نیست مگر آنچه که در حال اختیار به عنوان قوت می‎باشد غیر از زیتون که در آن اختلاف است. و از احمد حکایت شده که زکات در دانه نیست مگر در گندم و جو و خرما و کشمش، و ابن عمر و موسی بن طلحه و حسن و ابن سیرین و شعبی و حسن بن صالح و ابن ابی لیلی و ابن المبارک و ابن عبید... هم همین را گفته اند.

عمرو بن شعیب از پدرش به نقل از عبدالله بن عمرو روایت کرده که گوید: همانا رسول الله (ص) زکات را در گندم و جو و خرما و کشمش قرار داد. و در روایت دیگری از پدرش، از جدش از پیامبر(ص) نقل می‎کند که حضرت فرمودند: "زکات در خرما و کشمش و گندم و جو یک دهم است." موسی بن طلحه به نقل از عمر که گوید: به درستی که رسول الله (ص) زکات را در این چهار چیز: گندم و جو و خرما و کشمش قرار داد. ابی برده از ابی موسی و معاذ نقل نموده که: رسول الله (ص) این دو نفر را به یمن فرستاد و به آنان امر فرمود که احکام دین را به مردم یاد دهند و بعد فرمودند: بجز از این چهار صنف: جو و گندم و کشمش و خرما از چیز دیگر زکات نگیرید."مغنی ابن قدامه 549/2

مگر اینکه گفته شود: تقیه از ترس فقها و مفتیان اهل سنت و برای مصلحت شخص امام (ع) نبوده، بلکه برای حفظ شیعه از شر سلاطین و حاکمان ستمگر و زکات بگیران بوده است، چون زکات از منابع ثروت آنان محسوب می‎شده و آن را از

ناوبری کتاب