این روایات مرسل هم نمی شود اعتماد کرد مگر این که برخی از آنها را در کنار دیگری بگذاریم و علم اجمالی به صدور مضمون مشترک روایات از معصوم به دست آید، که از آن به تواتر اجمالی هم یاد میشود [که البته با تعارض مفهوم این دو دسته روایات با یکدیگر علم اجمالی هم حاصل نمی گردد.]
البته در اینجا روایات مستفیضه مسالک 160/1 دیگری وجود دارد که از کتابهای تاریخ استفاده میشود مبنی بر اینکه امیرالمؤمنین (ع) در جنگ بصره اموالی را که در دست سپاهیان بود در ابتدا دستور به تقسیم آنها داد، یا اینکه خود آنها را تقسیم نمود، ولی بعدا دستور فرمود که آنها را به صاحبانش برگردانند؛ اگر به صورت قطع این روایات درست باشد، این عمل بر جواز و حلیت تقسیم آن دلالت دارد، و اینکه آن حضرت بعدا به بازگرداندن آن دستور فرمود بر لطف و رحمت آن حضرت و منتی که بر اهل جمل گذارد حمل میشود. پس در اینجا آنچه عمده و قابل اهمیت است این است که بدانیم آیا چنین تقسیمی از سوی حضرت (ع) یا با اجازه وی صورت گرفته است یا نه.
و اما روایاتی که از آنها جواز تصرف و اجازه تقسیم و تأیید این عمل از سوی آن حضرت استفاده میشود زیاد است که ما برخی از آنها را که به دست آوردیم یادآور میشویم و شاید در مجموع بتوانیم استفاده کنیم که برخی از آنها از معصوم (ع) صادر شده است:
1- در وسائل از کافی آمده است: و در حدیث مالک بن اعین است که گفت:
"... و آنگاه که به اثاثیه دشمن رسیدید هتک حرمتی نکنید، در خانه ای وارد نشوید، از اموال آنان چیزی را برندارید مگر آنچه در لشکرگاه آنان است.
.jpg)
