که حکم اسلام بر آنان بار شود و احترام جان و مال آنان در طول زمان غیبت محفوظ باشد، پس حکم منتی که از سوی امیرالمؤمنین (ع) صادر شد اگرچه یک حکم حکومتی و ولائی بود ولی حکمی است حکومتی برای همه زمانها و اختصاص به اهل بصره و همان زمان ندارد.
ما پیش از این نیز گفتیم که احکام حکومتی که از سوی پیامبراکرم (ص) و ائمه (ع) صادر شده بر دو گونه است: برخی احکام خاص مربوط به همان زمان بوده و برخی از احکام حکومتی برای همه زمانها، نظیر آنچه ما در فرمایش پیامبراکرم (ص) که فرمود: "لا ضرر، زیان رساندن - یا حکم ضرری - در اسلام نیست" احتمال دادیم که این یک حکم حکومتی است برای همه زمانها، و نیز مانند اینکه پیامبرخدا(ص) زکات را در نه چیز قرار داد و چیزهای دیگر را مورد بخشش قرار داد، چنانچه در برخی از روایات آمده و مشهور فقهاء نیز طبق آن فتوا داده اند. و در اینجا نکته ای است شایان دقت.عن زرارة عن ابی جعفر(ع) قال: لو لا ان علیا(ع) سار فی اهل حربه بالکف عن السبی و الغنیمة للقیت شیعته من الناس بلاء عظیما. ثم قال: والله لسیرته کانت خیرا لکم ما طلعت علیه الشمس. (وسائل 59/11، باب 25 از ابواب جهاد عدو، حدیث 8)
.jpg)
