آیت‌الله منتظری

روایات "منع" خدشه وارد نمود؛ زیرا علاوه بر ضعف سند و مرسل بودن برخی و دلالت نکردن برخی از آنها بر مقصود، می‎توان گفت: احتمال دارد برخی از آنها از روی تقیه یا برای مصلحتی خاص در زمانی بخصوص صادر شده، و گواه بر همین معناست آنچه را ما از وضعیت امیرالمؤمنین (ع) در زمانش سراغ داریم که مخالفین زیادی داشت که همواره مترصد بودند اشکال و اعتراضهائی به آن حضرت وارد کنند، و این جمله حضرت که فرمود: "کدام یک از شما حاضر است عایشه را جزء سهمیه خود قبول کند؟" ظهور در این معنی دارد که این پاسخی بوده برای ساکت کردن آنها. و گواه بر همه اینهاست روایات بسیاری که دلالت داشت که این حکم، مقطعی و برای منت نهادن بر آنها صادر شده است. ولکن از کتاب جواهر استفاده می‎شود که مفهوم این روایات بیانگر این است که از باب تقیه حکم به منع در طول زمان غیبت تا ظهور قائم به حق (ع) به عنوان یک حکم ثابت پابرجا و باقی است.عن ابی حمزة الثمالی قال: قلت لعلی بن الحسین (ع): بما سار علی بن ابی طالب (ع)؟ فقال: ان اباالیقظان کان رجلا حادا - (ره) - قال: یا امیرالمؤمنین (ع)، بما تسیر فی هؤلاء غدا؟ فقال: بالمن، کما سار رسول الله (ص) فی اهل مکة . (وسائل ‏58/11، باب 25 از ابواب جهاد عدو، حدیث 4) مقتضای فرمایش ایشان این است که اگرچه حکم اولی اقتضا دارد که جان و مال خانواده کسی که علیه امام عادل قیام کرده هیچ گونه ارزشی ندارد و در این زمینه در حکم کفار است، ولکن تقیه و ضرورت همیشگی ایجاب می‎کند