صفحه ۵۰۹

جمع آوری کنیم ؟ حضرت فرمود: "هرگز، چون اینان داخل حرمت اسلامند و در دار هجرت (سرزمین اسلامی) اموال آنان برای دیگران حلال نیست." و ابوقیس روایت کرده که علی (ع) ندا داد که: "هر که مال خود را می‎یابد آن را بگیرد." آنگاه یک نفر آمد دیگی که ما در آن غذا طبخ کرده بودیم شناخت و گفت: مال من است؛ از او خواستیم صبر کند تا غذایمان پخته شود، نپذیرفت، با پای خودش به دیگ زد غذا ریخت و ظرف خود را گرفت و رفت.

اصحاب ما - فقهای امامیه - گفته اند: آن اموال که در لشکرگاه است به عنوان غنیمت مال آنان است، این در شرایطی است که آنان به اطاعت امام بازنگشته باشند؛ ولی اگر به اطاعت امام بازگشته باشند، آنها به اموال خودشان از دیگران سزاوارترند."خلاف 166/3

5- باز در همان کتاب آمده است:

"برای اهل عدل جایز است که از چارپایان اهل بغی استفاده کنند. به هنگام جنگ بر آنها سوار شوند و برای جنگ و غیر جنگ با تیرهای آنها تیر بیندازند. و هر چه از این نوع وسائل یافت شود به عنوان غنیمت در اختیار سپاهیان قرار می‎گیرد و بازگرداندن آن به صاحبانش واجب نیست. عده ای گفته اند: هیچ یک از اینها جایز نیست و اگر چیزی از اینها یافت شود برای صاحبان آن محفوظ نگاه داشته می‎شود و چون جنگ پایان یافت به آنان بازگردانده می‎شود.

و کسی که تصرف را جایز نمی داند می‎گوید: این عدم جواز مربوط به حال اختیار است، اما در حال اضطرار، مثل اینکه هزیمتی واقع شود و فرد نیاز به چارپائی داشته باشد که از معرکه بگریزد، در آن صورت اگر حیوانی را بیابد که از آنان [اهل بغی ] است می‎تواند از آن برای فرار از معرکه استفاده کند؛ همچنین

ناوبری کتاب