آیت‌الله منتظری

2- در دعائم الاسلام است: "هنگامی که امیرالمؤمنین (ع) داخل بصره شد عمار از حضرت پرسید: ای امیرالمؤمنین (ع)، نسبت به اینها به چه روشی عمل خواهی کرد؟ حضرت فرمود: با منت (عفو و بخشش)، همان طور که روش پیامبر(ص) درباره اهل مکه هنگام فتح آن بود."سنن بیهقی ‏182/8، کتاب قتال اهل بغی.

3- و نیز به خبر اسیاف خمسه که به همین مضمون بود و قبلا بیان شد رجوع نمائید.در نهج البلاغه، نامه 14 که حضرت آن را به سپاهیان خود پیش از دیدار با دشمن در صفین نوشته کلامی است که مؤید روایت ابی امامه است: "فاذا کانت الهزیمة باذن الله فلا تقتلوا مدبرا، و لا تصیبوا معورا و لا تجهزوا علی جریح ... اگر به خواست خدا شکست خوردند و گریختند، آن را که پشت کرده مکشید و کسی را که دفاع از خود نتواند بکند آسیب مرسانید و زخم خورده را از پا درنیاورید." نهج البلاغه، نامه 14 (مقرر)

4- در روایت عبدالله بن سلیمان از امام جعفرصادق (ع)است که فرمودند: "اگر علی (ع) همه اهل بصره را می‎کشت و اموالشان را می‎گرفت بر او حلال بود، ولی بر آنان منت گذارد تا بعد از او بر شیعیانش منت گذارده شود."فی خبر ابی حمزة الثمالی قال: قلت لعلی بن الحسین (ع): بما سار علی بن ابی طالب (ع)؟ فقال: ان اباالیقظان کان رجلا حادا - رحمه الله - فقال: یا امیرالمؤمنین (ع)، بما تسیر فی هؤلاء غدا؟ فقال: بالمن کما سار رسول الله (ص) فی اهل مکة ." (وسائل ‏58/11، باب 25 از ابواب جهاد عدو، حدیث 4)

5- در نهج البلاغه درباره اصحاب جمل می‎فرماید: "به خدا اگر از مسلمانان جز یک تن را از روی عمد و بی آنکه او را جرمی باشد نکشته بودند، کشتن همه آن لشکر بر من روا بود؛ زیرا حاضر بودند و انکار ننمودند، و به زبان و دست به دفاع برنخاستند، تا چه رسد به آنکه آنان از مسلمانان به اندازه عدد لشکریانی که بدان شهر درآمدند کشتند."و فی دعائم الاسلام: "و سأله عمار حین دخل البصرة فقال: یا امیرالمؤمنین، بای شئ تسیر فی هؤلاء؟ فقال: بالمن و العفو کما سار النبی (ص) فی اهل مکة حین افتتحها بالمن و العفو." (دعائم الاسلام ‏394/1، کتاب الجهاد)

6- از غیبت نعمانی به سند خویش از ابی خدیجه، از امام جعفرصادق (ع) روایت است که فرمودند: "امیرالمؤمنین (ع) فرمود: این حق برای من بود که