صفحه ۴۸۹

آنان توبه نمود رها می‎شود وگرنه کشته می‎گردد." بجز ایشان من در این حکم قائل دیگری نمی شناسم. بلکه آنچه از عمل امیرالمؤمنین (ع) درباره اهل جمل معلوم گردیده خلاف این است. در این صورت نسبت به آنچه که محقق در شرایع فرمود مخالف قابل توجهی ندارد، بلکه علامه در منتهی و آنچه از تذکره نقل شده این احکام را به علمای شیعه نسبت داده اند، و ابن زهره در غنیه با صراحت ادعای اجماع بر آن نموده و این خود دلیل است..."مبسوط 268/7

8- در کتاب الفقه علی المذاهب الاربعه آمده است:

"فقهاء مالکی گویند: جنگ با بغاة در یازده شکل نسبت به جنگ با کفار فرق دارد:

1- مقصود امام از جنگ با بغاة بازداشتن آنان از بغی است نه کشتن آنها.

2- از فراریان آنان دست بردارد.

3- مجروحشان را از پا در نیاورد.

4- اسرای آنان را نکشد.

5- اموالشان را به غنیمت نگیرد.

6- زن و بچه آنان را اسیر ننماید.

7- برای سرکوب آنان از هیچ مشرکی کمک نخواهد.

8- (با اخذ مالی با آنها پیمان ترک مخاصمه نبندد).

9- لباس و بدن آنان را با زعفران رنگین نکند. (به منظور شناخته شدن به آنان مارک و علامت نزند).

10- خانه هایشان را آتش نزند.

11- درختانشان را قطع نکند...

فقهاء حنفی گویند: اگر اهل بغی در پشت جبهه گروه تدارک کننده دارند،

ناوبری کتاب