صفحه ۴۸۶

نداشتند تا به سوی آنان بروند و تجدید قوا کنند. مؤید آنچه گفتیم اجماع گروه شیعه و روایاتی است که از ائمه شیعه: در این زمینه وارد شده است."مبسوط 267/7

2- باز در خلاف (مسأله 6) آمده است:

"هنگامی که از اهل بغی در جنگ کسی اسیر می‎شود امام باید او را زندانی کند و حق کشتن او را ندارد. شافعی نیز همین را قائل است. ابوحنیفه گوید: امام می‎تواند او را بکشد. دلیل ما بر عدم جواز کشتن اسیر، اجماع گروه شیعه و روایتی است که عبدالله بن مسعود از پیامبراکرم (ص) روایت کرده که به من فرمود: ای پسر ام عبد، حکم کسانی از امت من که تجاوز کرده اند چیست ؟ عرض کردم: خدا و رسولش آگاهترند، فرمود: گریخته آنان تعقیب نمی شود، مجروح و اسیرشان کشته نمی شود، و اموالشان تقسیم نمی گردد. و این روایت صریح در مسأله است..."و مانند همین در مستدرک وسائل ‏245/2، باب 24 از ابواب جهاد عدو، حدیث 9؛ از دعائم الاسلام ‏393/1 آمده است.

3- شیخ در کتاب جهاد نهایه گوید:

"و اهل بغی بر دو قسم اند: یک قسم از آنان کسانی اند که می‎جنگند و گروه پشتیبان ندارند تا به سوی آنها برگردند و تجدید قوا کنند، قسم دیگر کسانی هستند که گروه پشتیبان دارند و برای تجدیدقوا به آنها مراجعه می‎کنند. در صورتی که پشتیبان نداشته باشند، از پا در آوردن مجروح آنان و تعقیب گریخته شان و اسیر نمودن زن و بچه آنان و کشتن اسیرشان جایز نمی باشد. و در صورتی که پشتیبان داشته باشند، بر امام از پا درآوردن مجروحشان و تعقیب گریخته شان و اسیرشان جایز است؛ ولی اسیر کردن زن و بچه در هیچ حالی جایز نیست."جواهر ‏331/21

ناوبری کتاب