ابوحنیفه گوید: امام مخیر بین دو چیز است: کشتن یا به بردگی گرفتن، و حق منت گذاردن و آزاد کردن در مقابل مال را هم ندارد..."وسائل 28/13، باب 3 از ابواب بیع حیوان از کتاب تجارت، حدیث 2 و 3
توجه به چند نکته
لازم است چند نکته را به طور اجمال متعرض شویم:
نکته اول: آیا حکم کشتن اسیران در زمان جنگ در صورتی است که نگهداری آنان خطرآفرین باشد؟
ممکن است گفته شود: قطعی بودن حکم کشتن اسراء در صورت برپا بودن جنگ، مخصوص وقتی است که در نگهداری آنان خطر جمع شدن و هجوم مجدد آنان باشد، چنانکه در جنگهای صدر اسلام چنین بود، چون امکانات در آن زمان خیلی محدود بود و بر مسلمانان حفظ اسراء به هنگام برپائی جنگ مشکل بود، و در هر زمانی که چنین وضعی باشد کشتن اسراء به جهت جلوگیری از خطر احتمالی به ناچار قطعی است.
و ممکن است همین مطلب از این آیه شریفه: (حتی یثخن فی الارض) تا به اندازه کافی جای پای خود را در زمین محکم کند.فی خبر زکریا بن آدم قال و سألته: (الرضا)(ع) عن اهل الذمة اصابهم جوع فاتاه رجل یولده فقال: هذا لک اطعمه و هو لک عبد فقال (ع): "لا تبتع حرا فانه لایصلح لک و لا من اهل الذمة ." (وسائل 28/13، باب 3 از ابواب بیع حیوان، حدیث 1) و همچنین از آیه شریفه: (حتی اذا اثخنتموهم) جنگ را ادامه دهید تا آنها را سرکوب و بی حرکت نمائید.مغنی 400/10 استفاده شود؛ زیرا غرض زمین گیر کردن دشمن و
.jpg)
