آیت‌الله منتظری

زهری از جبیر بن مطعم، از پدرش (محمد بن جبیر از پدرش - البخاری) از پیامبراکرم (ص) روایت کرده که درباره اسرای بدر فرمود: "اگر مطعم بن عدی زنده بود و از من می‎خواست که این اسراء را آزاد کنم آنان را آزاد می‎نمودم." در کتاب بخاری چنین نقل شده: "اگر از من می‎خواست که این بوگندیها را رها کنم به خاطر او رهایشان می‎نمودم." در واقع پیامبر(ص) خبر داده که اگر مطعم بن عدی زنده بود بر اسراء منت می‎گذارد و آنان را آزاد می‎کرد؛ چون مطعم نزد پیامبر(ص) از آنچنان دست سخاوتمندی برخوردار بود که اگر آزادی اسراء را می‎خواست آنان را آزاد می‎نمود. این روایت بر جواز منت گذاردن دلالت دارد.

ابوهریره روایت کرده که: پیامبر(ص) سریه ای را بطرف نجد فرستاد، آنان مردی به نام ثمامة بن اثال حنفی که پیشوای شهر یمامه بود را اسیر کردند و او را آورده به ستونی از ستونهای مسجد بستند، وقتی که پیامبر(ص) بر او گذر کرد به او فرمود: تو درباره ما چه خیال می‎کنی ای ثمامه ! و او گفت: نیکی کردن را، اگر بکشی خویشاوندی را کشته ای، (همخون خ. ل) و اگر منت گذاری (انعام کنی خ.ل) بر شکر گزاری منت نهاده ای، و اگر مالی می‎خواهی آنچه بخواهی به تو داده خواهد شد. پیامبر(ص) او را به حال خود وانهاد و چیزی نگفت. روز دوم بر او گذر کرد ثمامه همان حرفها را تکرار کرد، حضرت روز سوم هم بر او