الحرب اوزارها" یعنی هنگامی که با کافران در میدان جنگ روبرو میشوید گردنهایشان را بزنید و ادامه دهید تا آنها را سرکوب و بی حرکت نمائید، در این هنگام اسیران را محکم ببندید تا اینکه جنگ پایان یابد و بعدا اسیران را یا منت گذارده و یا با فدیه آزاد خواهید کرد."محمد بن مسلم بن شهاب زهری از فقهای مهم سنت است و معاصر حضرت علی بن الحسین (ع) بوده است. (الف - م، جلسه 381 درس)
از ظاهر این دو آیه این طور استفاده میشود که قبل از زمین گیر و بی حرکت ساختن دشمن، نگهداری کسانی که اسیر شده اند جایز نمی باشد.
3- مرحوم طبرسی در مجمع البیان در تفسیر آیه سوره محمد(ص) چنین میگوید:
پس وقتی که اسیر شدند امام مخیر است بین اینکه منت گذارده آنان را آزاد نماید و یا آنان را در برابر آزادی اسرای مسلمین آزاد سازد، و یا اینکه آنان را در مقابل گرفتن پول آزاد کند و بین اینکه آنان را بکشد و یا به بندگی گیرد؛ و این قول شافعی و ابی یوسف و محمد بن اسحاق است.
و عده ای گفته اند: امام مخیر است بین سه چیز، منت گذارده آزاد نماید، یا فدیه بگیرد و یا به بندگی بگیرد؛ و حق ندارد بعد از اسیر گرفتن آنان را بکشد؛ و این قول را حسن گفته است. و در حقیقت ایشان در آیه یک نوع تقدیم و تأخیری قائل شده که در تقدیر چنین میشود: "فضرب الرقاب حتی تضع الحرب اوزارها" یعنی هنگامی که با کافران در میدان جنگ روبرو میشوید گردنهایشان را بزنید تا اینکه جنگ پایان یابد، سپس فرموده: "حتی اذا اثخنتموهم فشدوا الوثاق فاما منا بعد و اما فداء" یعنی جنگ را ادامه دهید تا آنها را سرکوب و بی حرکت نمائید، در این هنگام اسیران را محکم ببندید و
.jpg)
