آیت‌الله منتظری

و جماعتی از مخالفین ما مثل احمد بن حنبل و غیره با عنایت به این قصه استدلال کرده اند که اجتهاد در مقابل پیامبر(ص) جایز است، چون گرفتن فداء به دستور وحی نبوده و الا اگر به دستور وحی بود خداوند آن را ناپسند نمی شمرد. جواب این است که: پیامبر(ص) مخیر بود بین کشتن و گرفتن فداء، و کشتن سزاوارتر بود و نکوهش پیامبر(ص) به خاطر نکشتن کفار بود."مفردات راغب 75/

در هر صورت حکم این است که زنان کفار و کودکانشان نباید کشته شوند، و این حکم مورد اتفاق فقهاست بدون هیچ مخالف و هیچ اشکالی، بلکه اسیر می‎شوند و حکم آن هم حکم غنایمی است که منتقل می‎گردد، که امام بعد از برداشتن خمس، آن را تقسیم می‎کند. بله اگر زنان کافر اقدام به جنگ نمایند کشتن و قتال با آنان جایز است.

و اما نسبت به مردان کافر جنگجویی که اسیر می‎شوند، فقهاء شیعه تفصیل قائل شده اند بین آن جایی که در حین برپا بودن جنگ اسیر گردند و بین آن جایی که بعد از پایان یافتن جنگ اسیر گردند، و فتاوای فقهاء اهل سنت از این تفصیل خالی می‎باشد. البته فقهای اهل سنت در حکم اسرای بالغ اختلاف دارند.