صفحه ۳۷۸

ابن محبوب، از عمر بن یزید روایت نموده که گوید: مسمع بن عبدالملک را در مدینه دیدم که در آن سال اموالی را نزد امام جعفرصادق (ع) برده و آن حضرت نپذیرفته بود؛ به او گفتم: چرا امام صادق (ع) وجهی را که برایش بردی به تو بازگرداند؟

گفت: چون آن وجه را خدمت آن حضرت بردم عرض کردم: غواصی دریای بحرین به من واگذار شده و من چهارصد هزار درهم استفاده کرده ام، و خمس آن را که هشتاد هزار درهم است برای شما آورده ام، و دوست نداشتم این وجه را که حق شماست و خدای - تبارک و تعالی - در اموال ما قرار داده از شما بازدارم و خود تصرف کنم. حضرت فرمود: "ای اباسیار، آیا مال ما از زمین و حاصل آن، فقط خمس آن می‎باشد؟ همه زمین از آن ماست، پس تمام آنچه خداوند از آن بیرون آورده متعلق به ماست." من به حضرت عرض کردم: همه آن وجوه را خدمت شما بیاورم ؟ حضرت فرمود: "ای اباسیار، ما آن را برای تو پاکیزه قرار دادیم و حلال نمودیم، مالت را برگیر؛ و نیز هر آنچه که در دست شیعیان ماست برای آنان حلال است تا زمانی که قائم ما قیام کند. ایشان مالیات زمینی را که در دستشان است می‎گیرد و زمین را در دست آنان باقی می‎گذارد.مسالک 155/1 ولی زمینهائی که در دست غیر شیعیان است، استفاده ای که از آن می‎کنند برای آنان حرام است تا زمانی که قائم قیام کند و زمین را از دست آنان بگیرد و آنها را با خواری بیرون کند."مکاسب 163/ (چاپ دیگر ‏81/10).

ناوبری کتاب