دست حضرت اسیر بودند، پس آنان را آزاد نمود و فرمود: بروید، شما آزادید.""اوساق" جمع "وسق" است، و وسق 60 صاع میباشد و هر صاع شرعی حدود سه کیلو است. به وسق یک بار شتر نیز گفته شده است.
روشن است که صفوان بن یحیی و احمد بن ابی نصر بزنطی هر دو از بزرگان اصحاب امام رضا(ع) هستند، و ظاهرا ضمیر به امام رضا(ع) برمی گردد، چنانکه شاهد بر آن روایتی است که بعدا به ذکر آن خواهیم پرداخت، و ظاهرا با این روایت یکی به نظر میرسد.
در سلسله سند این روایت اشکالی نیست مگر در علی بن احمد بن اشیم، که شیخ او را جزء اصحاب امام رضا(ع) شمرده و میگوید: او مجهول هر کشاورزی اگر سهم خودش به حد نصاب برسد زکات دارد، پس زکات را از روی جمع برنمی دارد، چون مال مشترک است و در مال مشترک باید سهم هر کدام جدا حساب شود. در این جهت علمای سنت با ما مخالف اند، آنها زکات را از جمع برمی دارند. (الف - م، جلسه 357 درس) است.عن الکلینی عن عدة من اصحابنا، عن احمد بن محمد بن عیسی، عن علی بن احمد بن اشیم، عن صفوان بن یحیی و احمد بن ابی نصر جمیعا قالا: "ذکرنا له الکوفة و ما وضع علیها من الخراج و ما سار فیها اهل بیته، فقال: من اسلم طوعا ترکت ارضه فی یده و اخذ منه العشر مما سقت السماء و الانهار و نصف العشر مما کان بالرشا فیما عمروه منها. و ما لم یعمروه منها اخذه الامام فقبله ممن یعمره و کان للمسلمین. و علی المتقبلین فی حصصهم العشر و نصف العشر. و لیس فی اقل من خمسة اوساق شئ من الزکاة . و ما اخذ بالسیف فذلک الی الامام یقبله بالذی یری کما صنع رسول الله (ص) بخیبر: قبل سوادها و بیاضها
ولکن علامه مجلسی در مرآة العقول یعنی ارضها و نخلها - و الناس یقولون: لا یصلح قبالة الارض و النخل و قد قبل رسول الله (ص) خیبر. و علی المتقبلین سوی قبالة الارض العشر و نصف العشر فی حصصهم. و قال: ان اهل الطائف اسلموا و جعلوا علیهم العشر و نصف العشر. و ان مکة دخلها رسول الله (ص) عنوة فکانوا اسراء فی یده فاعتقهم و قال: اذهبوا فانتم الطلقاء." (کافی 513/3، کتاب الزکاة، باب اقل مایجب فیه من الحرث، حدیث 2؛ و وسائل 119/11، باب 72 از ابواب جهاد العدو، حدیث 1) حدیث را صحیح دانسته. و علامه وحید بهبهانی در تعلیقه اش بر منهج المقال گوید:
.jpg)
