"بر حضرت آیه خمس را خواندم حضرت فرمود: آنچه برای خداست برای رسولش میباشد، و آنچه برای رسول خداست برای ماست. سپس فرمود: به خدا سوگند خداوند بر مؤمنین روزیشان را آسان گردانیده به پنج درهم که یک درهم را برای پروردگارشان قرار دهند و چهار درهم دیگر را به طور حلال بخورند."ما رواه الصدوق عن جعفر بن محمد، عن ابیه، عن آبائه (ع) قال: قال علی (ع): الوصیة بالخمس، لان الله - عزوجل - قد رضی لنفسه بالخمس. (وسائل 361/13، باب 9 از ابواب احکام وصایا، حدیث 3)
از روایت استفاده میشود که خمس برای خداوند - متعال - و پس از آن برای پیامبر و امام است که در روایات از چنین خمسی به خمس خدا تعبیر شده و از شیعه و سنی روایات در این زمینه زیاد است که انسان جستجوگر آنها را در جایگاه آن مییابد. و احتمال اینکه اضافه شدن خمس به خدا به لحاظ تشریع خمس از جانب او یا واقع شدن آن در راه قرب و نزدیکی به سوی خدا و خشنودی او باشد مثل دیگر کارهایی که موجب تقرب به خدا میگردد بسیار خلاف ظاهر است.
روایت چهارم: در روایت ابن شجاع نیشابوری که گذشت به نقل از امام هادی (ع) آمده است: "آنچه از مخارج سالش اضافه بیاورد خمس آن مال من است."عن عمران بن موسی، عن موسی بن جعفر(ع) قال: قرأت علیه آیة الخمس فقال: ما کان لله فهو لرسوله، و ما کان لرسوله فهو لنا. ثم قال: والله لقد یسر الله علی المؤمنین ارزاقهم بخمسة دراهم جعلوا لربهم واحدا و اکلوا اربعة احلاء. (وسائل 338/6، باب 1 من ابواب مایجب فیه الخمس، حدیث 6)
امام همه خمس را به خود نسبت داده است.
روایت پنجم: "در صحیحه ابی علی بن راشد است که به حضرت هادی (ع) عرض کردم: مرا به قیام به امر خودتان (ولایت شما) و گرفتن حقتان امر فرمودید و من دستور شما را به دوستانتان گفتم، برخی از آنان به من گفتند: حق آن حضرت
.jpg)
