ملکوت است میباشد (ان الحکم الا لله حکم و فرمان تنها از آن خداست)انفال (8)41/ خداوند آن را برای رسول قرار داده آنجا که میفرماید: "النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم - پیامبر(ص) نسبت به مؤمنان سزاوارتر از خود ایشان است."انعام (6)57/، و یوسف (12)40/ و 67 و پیامبر(ص) آن را برای ذی القربی قرار داد چنانکه این سخن پیامبر(ص) در غدیر خم شاهد بر آن است: "هر کسی که من سرپرست و مولای او هستم بعد از من علی (ع) مولای اوست."احزاب (33)6/
پس قهرا همه خمس اولا و بالذات برای خداوند - متعال - است، و در طول آن همه خمس برای رسول است، و بعد از رسول برای کسی که جانشین اوست از خویشاوندان او، هر امامی بعد از امام دیگر بنابر آنچه که اعتقاد ما در امامت است.
و اما این سخن خداوند: "و الیتامی" و کلمات بعد از آن چون لام ملکیت و اختصاص بر آن داخل نشده پس خمس به ایشان اختصاص نداشته و ملک آنان نمی باشد و تنها آنان مصارف خمس میباشند نه مالک آن، و اینکه در آیه صریحا نام برده شده اند از باب اهمیت به شؤون آنان و آگاهی دادن به اینکه ایشان از وابستگان و پیوستگان به حکومت و بیت پیامبر(ص) هستند میباشد.
و شاید در بیان نشدن "لام" علاوه بر آنچه گفته شد نکته دیگری نیز باشد و آن اشاره به شدت پیوستگی آنان به رسول و ذی القربی است، در حقیقت آنان از پیامبر و ذی القربی جدا نیستند تا نیاز به تکرار لام ملکیت باشد، پس آیه دلالت دارد بر اعتبار انتساب آنان از نظر نسب به رسول و ذی القربی.
و اما این قول خداوند: "و لذی القربی" در این سخن با یک نگاه ابتدائی سه احتمال وجود دارد:
.jpg)
