صفحه ۸۳

زمان ما در کشورهای سرمایه داری متداول است؛ و الافروشندگان جزء که نگهداری آنها تأثیر چندانی در بازار نمی گذارد و تنگنا به وجود نمی آورد، اینچنین افراد را نمی توان محتکر نامید.

2- کلینی به سند خود از حذیفة بن منصور، از امام صادق (ع) روایت نموده که فرمودند:

"در زمان رسول خدا(ص) طعام نایاب شد، مسلمانان نزد آن حضرت آمده و گفتند: یا رسول الله، از طعام چیزی باقی نمانده مگر نزد فلانی، وی را به فروش آن دستور فرما. امام صادق (ع) فرمودند: رسول خدا(ص) پس از حمد و ثنای پروردگار فرمودند: یا فلان، مسلمانان یادآور شدند که طعام نایاب شده مگر آنچه نزد تو باقی مانده است، آن را بیرون بیاور و به هر گونه که می‎خواهی به فروش برسان و آن را حبس و نگهداری نکن."نفد الطعام علی عهد رسول الله (ص) فاتاه المسلمون فقالوا: یا رسول الله، قد نفد الطعام و لم یبق منه شئ الا عند فلان، فمره ببیعه. قال: فحمد الله و اثنی علیه، ثم قال: یا فلان، ان المسلمین ذکروا ان الطعام قد نفد الاشئ عندک، فاخرجه و بعه کیف شئت و لاتحبسه. (وسائل ‏316/12، ابواب آداب تجارت، باب 29، حدیث 1)

شیخ الطائفه نیز این روایت را نقل کرده با این تفاوت که در نقل وی به جای کلمه "نفد - تمام شد" در سه جای روایت کلمه "فقد - نایاب شد" آمده است.

در زنجیره سند این روایت سخنی نیست مگر در حذیفه و محمد بن سنان، و ظاهرا در مورد این دو نیز امر آسان باشد؛ زیرا تا آن حد ضعیف نیستند که موجب گردد روایت به طور کلی کنار گذاشته شود.

و شاید آن شخصی که با تعبیر "فلان" در روایت از وی یاد شده همان حکیم بن حزام باشد که در روایت پیشین آمده بود.

و اینکه آن حضرت (ص) به وی دستور فرمود: طعامهایش را بیرون بیاورد و

ناوبری کتاب