گروه سوم: روایاتی که بر ممنوعیت احتکار بیش از سه روز یا چهل روز دلالت دارند
1- سکونی از امام صادق (ع) روایت نموده که فرمود:
"احتکار در زمان فراوانی چهل روز و در زمان نایابی و بلا سه روز است، پس اگر در زمان فراوانی از چهل روز و در زمان شدت از سه روز تجاوز کرد مرتکب آن ملعون است."الحکرة فی الخصب اربعون یوما، و فی الشدة و البلاء ثلاثة ایام فما زاد علی الاربعین یوما فی الخصب فصاحبه ملعون، و ما زاد علی ثلاثة ایام فی العسرة فصاحبه ملعون. (وسائل 312/12، ابواب آداب تجارت، حدیث 1)
در سند این روایت اشکالی نیست.از این نوع سلسله سند ما در کافی زیاد داریم، و به روایاتی با این سلسله سند عمل شده است؛ و اینکه بعضی راجع به سکونی ایراد میگیرند که در دستگاه عامه قضاوت میکرده است، قابل اعتنا نیست، با توجه به اینکه شیخ در عده (اصول فقه) میگوید: فقها در عمل به روایت سکونی اجماع دارند، در فقه هم به روایات سکونی عمل شده. (الف - م، جلسه 178 درس) و ظاهر این حدیث جواز احتکار در کمتر از چهل روز و سه روز است، پس این دو عدد در احتکار موضوعیت دارد؛ و به ظاهر همین روایت شیخ طوسی در نهایه فتوا داده است.
ایشان در نهایه میفرماید:
"حد احتکار در شرایط قحطی و کمبود طعام سه روز است و در شرایط فراوانی و توسعه چهل روز."نهایه شیخ 374/
و در کتاب مختلف آمده است:
"شیخ میفرماید: حد احتکار در شرایط کمبود طعام سه روز است و در
.jpg)
