صفحه ۷۶

باشد) وحدت حکم به دست می‎آید. ولی مسأله مورد بررسی ما این گونه نیست؛ زیرا احتمال دارد که احتکار به صورت مطلق حرام باشد و در طعام حرمت بیشتری داشته باشد، چون که نیاز به آن شدیدتر و آشکارتر است.

این مسأله با قطع نظر از سایر روایاتی است که دلالت بر نهی از احتکار دارد که پس از این از آن گفتگو خواهیم کرد.

نکته دیگر اینکه: آیا مراد به طعام هر چیزی است که به عنوان خوراک و برای تغذیه مورد استفاده قرار می‎گیرد - که در این صورت چیزهایی نظیر برنج و ذرت را هم شامل می‎شود - یا اینکه مراد از طعام فقط گندم است ؟ چنانچه در لغت یکی از معانی طعام گندم است و در برخی از روایات نیز فقط به گندم اطلاق شده است. در این ارتباط دو نظریه است.

ابن اثیر در نهایه می‎نویسد:

"مفهوم طعام عام است و هر چیزی که به عنوان خوراک از آن استفاده می‎گردد از قبیل گندم، جو، خرما و... را شامل می‎گردد، و در حدیث ابی سعید آمده است: ما برای زکات فطره یک صاع از طعام یا صاعی از جو پرداخت می‎کردیم. که گفته شده مراد از طعام در این روایت فقط گندم است...

خلیل گوید: در کلام فصیح عرب مراد از طعام فقط گندم است."نهایه 126/3

ولی واژه "طعام" در آیه شریفه "و طعام الذین اوتوا الکتاب حل لکم"مائده (5) 5/ و طعام اهل کتاب برای شما حلال است، در روایات ما (شیعه امامیه) به حبوبات، سبزیها، عدس، نخود و غیر آن تفسیر شده است که در این ارتباط می‎توان به روایات وسائل مراجعه نمود.وسائل ‏380/16 - 382، کتاب اطعمه و اشربه، باب 51

ناوبری کتاب