البته ما کلامی در این باب از مرحوم صدوق در هدایه و نیز تصریحی دال بر کراهت در کتاب نهایه نیافتیم.
بله در نهایه آمده است:
ولی این بیان حکم احتکار نیست.
البته توهم نشود که مورد "قول به حرمت" در زمان نیاز مردم به طعام و در شرایط ضرورت، و مورد "قول به کراهت" در صورت فراوانی متاع و نبودن ضرورت است. بلکه ظاهرا مصب هر دو قول همان صورت نیاز مردم به کالا و شرایطی است که نگهداری طعام از سوی این شخص موجب گرفتاری و دشواری بر مردم میگردد. اما در صورت فراوانی کالا و در دشواری قرار نگرفتن مردم از ناحیه نگهداری این شخص، این مورد از موضوع احتکار خارج است. اگرچه قائل شویم که این کار از جهت دیگر ناپسند و مکروه است، چنانچه از ظاهر برخی کلمات اصحاب استفاده میشود، عنوان احتکار در چنین شرایطی بر کالای نگهداری شده صادق نیست، و در حقیقت در نظر آنان در مفهوم احتکار کمبود و تنگنا اخذ شده است. و پیش از این دانسته شد که از کلمات اهل لغت نیز همین معنی مستفاد میگردد.
در مقنع صدوق آمده است:
.jpg)
