صفحه ۵۴

در مختصرالنافع - در شمار معاملات مکروه - آمده است:

"... و احتکار که نگهداری قوت مردم است، و برخی گفته اند حرام است."مختصرالنافع 120/

در دروس - در شمار کارهای مورد نهی - آمده است:

"و از آن موارد است احتکار، و آن نگهداری غلات چهارگانه [گندم، جو، خرما، کشمش ] و روغن و بنابر نظر قومی روغن زیتون و نمک است به امید گران شدن، و در صورت حاجت مردم به این اشیاء اظهر حرمت آن است."دروس 332/، کتاب مکاسب

در قواعد آمده است:

"طبق نظری احتکار حرام است، و احتکار نگاهداری و انباشتن گندم و جو و خرما و کشمش و روغن و نمک است به دو شرط: یکی اینکه برای گران شدن قیمت نگهداری کند، دوم اینکه دیگری عرضه کننده آن نباشد."قواعد 122/1

و کلمات دیگری از فقها که به شکل تعریف و بیان معنای احتکار وجود دارد.

ولکن ظاهرا فقها - رضوان الله علیهم - درصدد تعریف لفظ به حسب وضع و مفهوم آن نبوده اند، بلکه درصدد بوده اند آنچه را که حرمت یا کراهت آن به وسیله روایات وارده ثابت گردیده بیان دارند، که در بسیاری از آن روایات - چنانچه در آینده از نظر شما خواهد گذشت - فقط اشیاء بخصوص یعنی غلات چهارگانه و روغن و روغن زیتون آمده است.

خلاصه کلام اینکه: لفظ "احتکار" بر اساس ریشه لغت منحصر به اشیاء بخصوص نیست، و احتمال اینکه این اشیاء از مفهوم لغت گرفته شده باشد بسیار بعید به نظر می‎رسد. و نیز بسیار بعید است که این اشیاء بخصوص یک حقیقت شرعیه یا متشرعه باشد [که شارع مقدس یا مسلمانان احتکار را فقط برای نگهداری

ناوبری کتاب