به راستی باید این نامه شریفه را مورد دقت قرار داد و به سیره و روش امیرالمؤمنین (ع) در خوراک و لباسش به هنگامی که زمام حکومت را به دست مبارک داشت و اموال عمومی مسلمانان و بیت المال در دست آن حضرت بود دقت نمود. و نیز باید توجه داشت که با مسافت زیادی که بین کوفه و بصره وجود داشت و در آن زمان وسایل مخابراتی همانند این زمان نبود، چگونه امیرالمؤمنین (ع) بر احوال و اعمال فرمانروایان و کارگزاران خویش تسلط داشت و چگونه آنان را در امور حتی جزئی که به آن حضرت گزارش میرسید مورد مؤاخذه قرار میداد.
و این درس بزرگی است که پیشوایان و فرمانروایان مسلمانان باید همواره کارهای امراء و فرمانروایان و فرماندهانی را که به کارهای مختلف منصوب کرده اند مورد مراقبت قرار دهند و در حفظ بیت المال و راههای مصرف آن احتیاط کامل به خرج دهند. خداوند ان شاءالله ما را در عمل به وظایفمان یاری دهد و ما را لحظه ای به خودمان واگذار ننماید."علاوه بر آنچه گفته شد از ذیل این کلام استفاده میشود که این مسائل مربوط به شخص امیرالمؤمنین "ع" نیست بلکه از وظایف مقام امیرالمؤمنین و از لوازم به عهده گرفتن مسئولیت اداره جامعه اسلامی است. نکته دیگر اینکه در سفره انداختن ها باید توجه داشت که افراد نیازمند و فقیر و بیچاره ها و همسایه ها هم بر سر سفره حاضر باشند نه فقط کسانی که همیشه پلو میخورند. (الف - م، جلسه 301 درس)
20- باز در نهج البلاغه آمده است:
.jpg)
