آیت‌الله منتظری

شد کیسه سربسته ای را که مهر وی بر آن زده شده بود طلبید، سپس از آن مقداری نان جو بیرون آورد و مجددا سر کیسه را بست و مهر بر آن زد. عرض کردم: ای امیرمؤمنان، من شما را بخیل نمی دانستم؛ چرا بر این کیسه مهر زدید؟! فرمود: این به خاطر بخل نبود بلکه می‎ترسم حسن و حسین آن را با روغن یا زیتون یا پیه مذاب آغشته کنند. عرض کردم: مگر خوردن اینها حرام است ؟ فرمود: نه، ولی بر پیشوایان حق است که با بینواترین افراد جامعه در خوراک و لباس خود را همسان کنند، و از مزیتی که آنان توان دسترسی به آن را ندارند استفاده نکنند، تا فقرا زندگی آنان را مشاهده کنند و از خداوند متعال به آنچه به آنان داده راضی باشند، و اغنیاء نیز به آنان بنگرند و شکرگزاری و فروتنی آنان افزون گردد."دخلت علی أمیرالمؤمنین (ع) لیلة عند افطار قال لی: قم فتعش مع الحسن و الحسین. ثم قام الی الصلاة، فلما فرغ دعا بجراب مختوم بخاتمه فأخرج شعیرا مطحونا ثم ختمه. فقلت: یا أمیرالمؤمنین، لم أعهدک بخیلا فکیف ختمت علی هذا الشعیر؟! فقال: لم أختمه بخلا ولکن خفت أن یبسه الحسن و الحسین بسمن أو اهالة . فقلت: أحرام هو؟ قال: "لا، ولکن علی أئمة الحق أن یتأسوا بأضعف رعیتهم حالا فی الاکل و اللباس، و لا یتمیزون علیهم بشئ لا یقدرون علیه، لیراهم الفقیر فیرضی عن الله - تعالی - بما هو فیه، و یراهم الغنی فیزداد شکرا و تواضعا. (نهج السعاده ‏48/2، خطبه 168) در این روایت "بس السویق": مخلوط کرده آرد با روغن یا روغن زیتون است. اهاله: پیه آب کرده یا روغنی بوده که به عنوان خورش استفاده می‎کرده اند. اکنون این روایت را مقایسه کنید با زندگی برخی از ما که مسئولیتی دارند، با این بنز و ماشینهائی که در اختیار ما هست، مردم چگونه قضاوت می‎کنند؟! البته تا حدی که ضرورت دارد یک حرفی ولی بیشتر از آن را چگونه می‎توان توجیه کرد؟! (الف - م، جلسه 301 درس) علاوه بر فرمایش حضرت استاد - مدظله - باید گفت: متأسفانه در برخورد این همه روایت و داستان برخی فقط از آنها برای خطابه و گرم کردن سخنرانی بین مردم استفاده می‎کنند، و برخی دیگر می‎گویند: در شرائط فعلی دنیا امکان ندارد چنین زندگی نمود و اینها مربوط به همان روزگاران گذشته می‎باشد! نتیجه غلط و باطل هر دو برخورد این است که سیره پیامبر(ص) و حضرت امیر(ع) نسبت به رهبری و امامت و هدایت جامعه در زمان کنونی قابل استفاده نیست، و حقیقت این کلام سخیف همان است که دشمنان اسلام می‎گویند که اسلام به درد امروز بشریت نمی خورد بلکه مربوط به همان روزگار گذشته بوده است ! (مقرر)