آیت‌الله منتظری

و اگر در ما چیزی جز محبت نسبت به آنچه مورد غضب خدا و رسول اوست و نیز بزرگداشت نسبت به آنچه خدا و رسولش آن را کوچک شمرده اند نباشد، همین خود برای مخالفت ما با خدا و سرپیچی از فرمانش کافی است. پیامبر(ص) روی زمین [بدون فرش ] می‎نشست و غذا می‎خورد، با تواضع همچون بندگان جلوس می‎کرد، با دست خویش کفش و لباس خود را وصله می‎کرد، بر الاغ برهنه سوار می‎شد، و حتی فرد دیگری را پشت سرخویش سوار می‎نمود. روزی پرده ای را بر در اطاقش دید که در آن تصویرهائی بود، همسرش را صدا زد و گفت: آن را از نظرم پنهان کن، که هر گاه چشمم به آن می‎افتد به یاد دنیا و زرق و برقش می‎افتم، او با تمام قلب خویش از زرق و برق دنیا اعراض نمود و یاد آن را در وجودش می‎راند، وی سخت علاقه مند بود که زینت ها و زیورهای دنیا از چشمش پنهان گردد، تا از آن لباس زیبائی تهیه نکند و آن را قرارگاه همیشگی نداند و امید اقامت دائم در آن نداشته باشد؛ لذا آن را از روح بیرون راند و از قلبش دور ساخت و از چشمانش پنهان داشت. و اینچنین است که اگر کسی چیزی را منفور بداند، نگاه کردن و یادآوری آن را هم منفور می‎شمارد.