صفحه ۴۰۱

نیستند و] با ما همنشینی و معامله و معاشرت دارند، چگونه رفتار کنیم ؟ فرمود:

"امانتشان را به آنان بازگردانید، به نفع یا علیه آنان شهادت دهید، از بیمارانشان عیادت کنید، و بر جنازه آنان حاضر شوید."تؤدون الامانة الیهم و تقیمون الشهادة لهم و علیهم و تعودون مرضاهم و تشهدون جنائزهم. (اصول کافی ‏635/2، کتاب العشرة، باب مایجب من المعاشرة، حدیث 2)

و روایات دیگری که در این زمینه وارد شده است.

در پایان این مبحث بجاست روایتی که پس از گردآوری این روایات بدان دست یافتم و به مضمون دو روایت "مسعدة" و "ابی البختری" [روایت شماره 48 و 49] ناظر است یادآور شوم، و آن روایت این است:

"عیاشی در تفسیر سوره اعراف به سند خود آورده است که گفت: مردی از اهل شام خدمت علی بن حسین امام زین العابدین (ع) رسید و گفت: شما علی بن حسین هستید؟ فرمود: بلی، گفت: پدر شما بود که مؤمنان را کشت ؟! امام زین العابدین (ع) گریست، آنگاه چشمان خود را پاک کرد و فرمود: وای برتو! چگونه به این نتیجه رسیدی که پدر من مؤمنان را کشت ؟ گفت: از گفتار خود وی که گفت: اینان برادران ما بودند که علیه ما شورش کردند و ما به خاطر شورشگری آنان با آنان جنگیدیم. حضرت فرمود: وای بر تو! آیا قرآن نخوانده ای ؟ گفت: بلی. فرمود: این آیه شریفه را: "و الی مدین اخاهم شعیبا - و فرستادیم به سوی شهر مدین برادر آنان شعیب را" و نیز این آیه شریفه: "و الی ثمود اخاهم صالحا - و فرستادیم به سوی ثمود برادر آنان صالح را" آیا اینان برادر دینی بودند یا اینکه فقط هم قبیله بودند؟

آن مرد گفت: آنان یک دین نداشتند بلکه هم قبیله بودند. حضرت فرمود: "پس اینان برادران آنان در قبیله بودند نه برادران آنان در دین." آن شخص

ناوبری کتاب