آیت‌الله منتظری

"من در نماز جمعه شرکت داشتم و علی بن ابی طالب بر منبر بود که مردی وارد شد و گفت: لا حکم الا لله، حکومت فقط برای خداست، آنگاه شخص دیگری به پاخاست و گفت: لا حکم الا لله، آنگاه افراد دیگری از اطراف مسجد بلند شده و همه با هم می‎گفتند: لا حکم الا لله. آن حضرت با دست خویش به آنان اشاره کرد و فرمود: "بنشینید. بلی، حکومت جز برای خدا نیست، ولی این کلمه حقی است که از آن باطل اراده شده است، حکم خدا درباره شما نیز انتظار برده می‎شود. بدانید تا زمانی که با ما هستید سه چیز را در مورد شما رعایت می‎کنیم. شما را از وارد شدن به مساجد خداوند که در آن ذکر خدا گوئید منع نمی کنیم، و تا زمانی که دستهای شما همراه با دستهای ماست حقوق شما را از بیت المال قطع نمی کنیم، و تا هنگامی که به جنگ با ما نپردازید با شما نمی جنگیم." آنگاه حضرت شروع به خطبه خواندن فرمود."اجلسوا. نعم، لا حکم الا لله، کلمة حق یبتغی بها باطل، حکم الله ینتظر فیکم، ألا ان لکم عندی ثلاث خلال ما کنتم معنا: لن نمنعکم مساجد الله أن یذکر فیها اسمه، و لا نمنعکم فیئا ماکانت أیدیکم مع أیدینا، و لا نقاتلکم حتی تقاتلوا. (مصنف ابن ابی شیبه ‏327/15، کتاب الجمل، حدیث 19776)

"علی (ع) به افرادی که با وی به جنگ بر می‎خاستند نسبت شرک یا نفاق نمی داد، بلکه می‎فرمود: اینان برادران ما هستند که علیه ما شورش کرده اند."أن علیا(ع) لم یکن ینسب أحدا من أهل حربه الی الشرک و لا الی النفاق، و لکنه کان یقول: "هم لخواننا بغوا علینا. (وسائل ‏62/11، ابواب جهاد عدو، باب 26، حدیث 10) از این روایت استفاده می‎شود که انسان باید زبانش را حتی در برخورد با دشمن نگه دارد؛ افرادی که با زندانیان و بزهکاران سرو کار دارند، اگر مرتب به آنها بگویند: برو گمشو! منافق ! دزد! خفه شو! و... آنها بدتر می‎شوند و در دل آنها عقده ایجاد می‎شود و می‎گویند: آب که از سر گذشت چه یک نی چه صد نی، از نظر تربیت اسلامی نباید برخورد ما یک برخورد شخصیت خردکن و انتقامجویانه باشد، این روایات این گونه به ما یاد می‎دهد. (الف - م، جلسه 296 درس)