مالک بن عوف همان کسی است که در جنگ حنین گروههای مختلف را علیه رسول خدا(ص) هماهنگ میکرد و سه هزار نیرو برای جنگ با آن حضرت بسیج نمود و پس از متلاشی شدن آن به طایف گریخت.
ملاحظه میفرمائید که پیامبرخدا(ص) با چه سعه صدری با دشمنان خویش برخورد میکند و پس از پیروزی بر آنان چگونه با آنان رفتار مینماید؟!
پس بر امام و پیشوای مسلمانان است که تا جائی که امکان داشته باشد و موجب تعطیل حقوق و حدود نگردد و کفار و خطاکاران جری نگردند، خطا و لغزشهای مردم را مورد گذشت قرار دهد.
و این شیوه برخورد با آیاتی نظیر: "یا ایها النبی جاهد الکفار و المنافقین واغلظ علیهم تحریم (66) 9/ ای پیامبر با کفار و منافقین جهاد کن و بر آنان سخت بگیر" و نیز: "محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم فتح (48) 29/ محمد پیامبرخداست و کسانی که با وی هستند با کفار بسیار شدید و با یکدیگر مهربانند" منافاتی ندارد؛ زیرا مورد این آیات صورت رودرروئی و تهاجم کفار است، زمانی که آنان علیه مسلمانان قوه و نیرو بسیج کرده اند، در شرایطی که به صورت مکرر پیمانهای خود را شکسته اند، چنان چه با بنی قریظه و یهود مدینه این گونه انجام دادند. ولی مورد عفو و رحمت در شرایط پیروزی و زمان تسلط بر کفار و هنگام احساس امنیت از تهاجم و توطئه آنان است، چنان چه بر اهل نظر پوشیده نیست.
در غرر و درر آمده است:
.jpg)
