آیت‌الله منتظری

"از دائی خود هند بن ابی هاله از محسنات پیامبرخدا(ص) پرسش کردم، وی گفت:... و متواضعانه راه می‎رفت، راه رفتن وی سریع بود، هنگامی که حرکت می‎کرد گویا در سرازیری راه می‎رود و هنگامی که به کسی رو می‎کرد با همه بدن در مقابل او قرار می‎گرفت، چشمان او همواره فرو افتاده بود، بیشتر به زمین نگاه می‎کرد تا به آسمان، با گوشه چشم به افراد می‎نگریست [در صورت آنان خیره نمی شد] در سلام پیشی می‎گرفت... در غیر ضرورت سخن نمی گفت، سخن را از گوشه دهان شروع و به همانجا ختم می‎کرد. با کلماتی سنجیده و جامع سخن می‎گفت که فزونی و کاستی در آن به چشم نمی خورد، بسیار خوش برخورد بود، نه سبک برخورد می‎کرد و نه خشک ..."سألت خالی هند بن أبی هالة عن حلیة رسول الله (ص) فقال... و یمشی هونا، ذریع المشیة، اذا مشی کأنما ینحط فی صبب، و اذا التفت التف جمیعا، خافض الطرف، نظره الی الارض أطول من نظره الی السماء، جل نظره الملاحظة، یبدر من لقیه بالسلام... و لا یتکلم فی غیر حاجة، یفتتح الکلام و یختمه بأشداقه، یتکلم بجوامع الکلم فصلا، لا فضول فیه و لا تقصیر، دمثا لیس بالجافی و لا بالمهین... (بحارالانوار ‏148/16_150، تاریخ پیامبر(ص)، باب اوصاف آن حضرت، حدیث 4) لغتهای متن روایت ذریع: سریع، صبب: سرازیری و زمین شیب دار. اشداق: اطراف دهان، دمث: نرمخو، خوشخو.