صفحه ۳۵۰

این داستان را تا جمله "اطاعت فقط در کارهای پسندیده و معروف است" مسلم نیز در صحیح خود به نقل از علی (ع) آورده است.صحیح مسلم ‏1469/3، باب 8، حدیث 1840

8- در مصنف عبدالرزاق آمده است:

"پیامبر(ص) عبدالله بن حذافه را بر سریه ای فرستاد، وی به اصحاب خود دستور داد آتش روشن کنند آنگاه به آنان دستور داد تا از روی آن بپرند، آنان از روی آن می‎پریدند، تا اینکه پیرمردی هنگام پریدن در آتش افتاد و قسمتی از اعضاء بدنش سوخت، این ماجرا را به پیامبرخدا(ص) گزارش کردند. آن حضرت فرمود: چه چیز شما را بر انجام آن وادار نمود؟ گفتند: ای رسول خدا، او فرمانده ما بود و ما باید از او اطاعت می‎کردیم، فرمود: هر فرماندهی را که من به فرماندهی شما می‎گمارم و او شما را به غیر اطاعت خداوند فرمان داد از او اطاعت نکنید؛ زیرا اطاعتی در معصیت خداوند نیست."أیما أمیر أمرته علیکم فأمرکم بغیر طاعة الله فلا تطیعوه، فانه لا طاعة فی معصیة الله. (المصنف ‏335/11، باب لاطاعة فی معصیة، حدیث 20699)

این حدیث و شرح آن در فصل اشتراط عدالت در حکم گذشت، که می‎توان بدان مراجعه نمودر.ک . مبانی فقهی حکومت اسلامی 52/2 و روایات دیگری از این قبیل که در کتابهای فریقین در این زمینه وارد شده است.

و اما آنچه بین عوام شهرت یافته که می‎گویند: "المأمور معذور - مأمور معذور است" این یک بهانه تراشی شیطانی است که هیچ دلیلی از عقل و شرع برای آن نیست.

ناوبری کتاب