4- بر مؤمنین واجب فرموده که با پرداخت فدیه یا دیه به اسیران و تهیدستان خود کمک کنند.
5- بر مؤمنین واجب نموده که در برابر کسی که ظلم و پلیدی و تجاوز و فساد در جامعه میکند، اگر چه فرزند یکی از آنان باشد، به صورت یکپارچه بایستند.
6- به خاطر کافری مؤمنی را نکشند و کافری را علیه مؤمنی یاری ندهند.
7- برای کوچکترین فرد مسلمان این ارزش را قائل شده است که از طرف همه مسلمانان به فردی پناهندگی بدهد.
8- از مشرکان این اجازه را سلب کرده که مالی یا خونی از مشرکین قریش را در پناه خود گیرد.
9- اینکه قاتل مؤمن باید قصاص شود مگر اینکه ولی مقتول با قبول دیه از وی گذشت کند.
10- در آن از یاری رساندن و پناه دادن به افراد بدعت گذار پیشگیری شده است.
11- برای قبایل یهود و بردگان و هم پیمانان آنان حقوق اجتماعی خودشان را قائل شده و امنیت و آزادی مذهب و سایر شئون اجتماعی آنان را محترم شمرده به شرط اینکه با مسلمانان همراهی کنند و همانند مسلمانان در برابر تهاجم مهاجمین مخارج جنگ را بپردازند.
12- بر همه امضا کنندگان عهدنامه لازم شمرده که در مقابل مهاجمین به مدینه قیام کنند، و اگر هر یک از طرفین به صلح دعوت کرد مجاز باشد مگر اینکه جنگ به خاطر دین باشد.
13- همسایه همانند خود انسان محترم است و نباید مورد اهانت و آزار قرار گیرد.
14- در همه مشکلات و خصومت هائی که بین مسلمانان یا بین یهود و یا بین
.jpg)
