صفحه ۲۸۵

است. و برای یهود بنی نجار است آنچه برای یهود بنی عوف بود. و برای یهود بنی حارث است آنچه برای یهود بنی عوف بود. و برای یهود بنی ساعد است آنچه برای یهود بنی عوف بود. و برای یهود بنی جشم است آنچه برای یهود بنی عوف بود. و برای یهود بنی اوس است آنچه برای یهود بنی عوف بود. و برای یهود بنی ثعلبه است آنچه برای یهود بنی عوف بود. مگر کسی که مرتکب گناه یا ستمی شود که او جز خود و خانواده خود را هلاک نکرده است. و طایفه جفنه قسمتی از ثعلبه هستند و حکم آنان را دارند. و برای بنی شطیبه است آنچه برای یهود بنی عوف بود. اینکه نیکان از بدان جدا هستند. و موالی و بندگان بنی ثعلبه مانند خود آنان هستند. و هم پیمانان یهود حکم خود آنان را دارند. و اینکه هیچ یک از آنان جز با اجازه محمد(ص) حرکتی نباید انجام دهند. و اگر جراحتی بر کسی وارد شد نباید از تقاص جراحت واردکننده جلوگیری کنند. و کسی که به ناگاه کسی را بکشد به خود و اهل بیت خود چنین کرده است، مگر کسی که مورد ستمی واقع شده [و از خود دفاع کرده است ] و خدا با کسانی است که به این عهدنامه پایدار می‎مانند.

و اینکه یهود مخارج خود را خود باید بپردازند و مسلمانان نیز مخارج خود را خود باید بپردازند، و اگر کسی با امضاکنندگان این عهدنامه به جنگ برخیزد همگی موظف اند که از خود دفاع کنند، و بین آنان خیرخواهی و نصیحت و نیکی حاکم است نه زشتی و پلیدی، و هیچ کس نباید به هم پیمان خود بدی کند و باید به یاری مظلوم بشتابد. و در شرایط جنگی یهودیان نیز مانند مسلمانان مخارج جنگ را می‎پردازند. و حرمت یثرب [مدینه ] باید توسط امضاکنندگان این قرارداد حفظ شود. همسایه نیز مانند خود انسان است که نباید به او ضرر و زیانی وارد گردد. و حریمی شکسته نمی شود [در منزلی وارد نباید شد] مگر با اجازه اهل آن. و اینکه مابین امضاکنندگان این ورقه مشکل و مشاجره

ناوبری کتاب