7- در ارشاد مفید آمده است:
"چون خبر وفات امیرالمؤمنین (ع) و بیعت مردم با فرزندش امام حسن (ع) به معاویه رسید، یک نفر از قبیله "حمیر" را به کوفه و یکی از "بنی القین" را به بصره فرستاد تا اخبار را به وی گزارش نموده و بر علیه حسن (ع) کارشکنی کنند، امام حسن (ع) از این ماجرا باخبر شد و دستور فرمود تا آن شخص حمیری را از منزل یک قصاب (حجام خ. ل) در کوفه بیرون بکشند و گردن او را بزنند، آنگاه نامه ای به بصره نوشت تا آن فرد، بنی قین را از بنی سلیم بیرون بیاورند و گردن بزنند، آنگاه به معاویه نوشت:
اما بعد، تو برای دسیسه چینی و حیله گری و فریب، افرادی را به کار گرفتی، و جاسوسانی فرستادی، گویا تو روبرو شدن را دوست داری، آن روز خیلی دور نیست... ."اما بعد فانک دسست الرجال للاحتیال و الاغتیال و ارصدت العیون، کانک تحب اللقاء، و ما اوشک ذلک ... (ارشاد مفید 170/ =چاپ دیگر 188)
پس به طور خلاصه باید گفت: ظاهرا در زمان پیامبراکرم (ص) و ائمه معصومین (ع) این معنی که حکم جاسوسی برای دشمن اعدام است، یک امر واضحی بوده؛ اگرچه در برخی موارد به خاطر برخی جهات از آن صرف نظر میشده است.
علاوه بر اینکه عنوان منافق و مفسد و محارب و باغی نیز غالبا بر جاسوس صادق است. و این نکته ای است شایان دقت.
در خراج ابویوسف آمده است:
.jpg)
