آیت‌الله منتظری

"کسی که به قبله ما روی آورد و ذبیحه ما را بخورد و به پیامبر ما ایمان بیاورد و شهادت ما را بگوید، در دین ما داخل شده است و ما حکم قرآن و حدود اسلام را بر وی جاری می‎کنیم؛ برای هیچ کس بر دیگری برتری نیست مگر به تقوی، همانا برای پرهیزکاران نزد خداوند بهترین ثواب و نیکوترین بازگشتگاه است."من استقبل قبلتنا، و اکل ذبیحتنا، و آمن بنبینا، و شهد شهادتنا دخل فی دیننا، اجرینا علیه حکم القرآن، و حدود الاسلام، لیس لاحد علی احد فضل الابالتقوی. الاو ان للمتقین عندالله افضل الثواب، و احسن الجزاء و المآب. (بحارالانوار ‏292/65 (چاپ ایران ‏292/68)، کتاب ایمان و کفر، باب 24، حدیث 52)

"مثل مؤمنان در دوستی و مهربانی و انعطافشان نسبت به هم همانند یک پیکر است که اگر در یک عضو از بدن دردی ایجاد شود سایر قسمتهای بدن نیز با شب بیداری و تب وی را همراهی می‎کنند."مثل المؤمنین فی توادهم و تعاطفهم و تراحمهم مثل الجسد، اذا اشتکی منه شئ تداعی له سائر الجسد بالسهر و الحمی. (مسند احمد ‏270/4) مضمون همین روایت را نیز سعدی در شعر خود آورده است: بنی آدم اعضای یک پیکرندکه در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگاردگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی