آیت‌الله منتظری

گفت: اکنون در پیش روی توست، من در حالی که گمان می‎کردم قطعه ای از طلاست با حرص و ولع دست خود را دراز کردم ولی ناگهان دستم به پاره آهنی گداخته اصابت کرد، نگرفته آن را رها کردم و همانند گوساله نری در زیر دست قصاب فریاد کشیدم ! وی به من گفت: مادرت به عزایت بنشیند! آیا از این پاره آهنی که آتش دنیا آن را گداخته فریاد می‎کشی، پس اگر من و تو فردا در زنجیره های آتشین دوزخ کشیده شویم چه خواهیم کرد؟ آنگاه این آیه را تلاوت کرد: "اذ الاغلال فی اعناقهم و السلاسل یسحبون" آنگاه فرمود: تو بیش از حقی که خداوند برای تو قرار داده نزد من حق نداری، به نزد خانواده ات برگرد.

"عقیل بر امیرالمؤمنین (ع) وارد شد، آن حضرت به فرزندش حسن فرمود: عموی خود را بپوشان. وی پیراهن و عبائی از خود به او داد، به هنگام شام بر سر سفره مقداری نان و نمک آوردند، عقیل گفت: چیزی به غیر از این نیست ؟ حضرت فرمود: آیا این نعمت خدا نیست ؟ برای همین باید خدای را فراوان سپاس گفت. عقیل گفت: پولی به من بده تا قرضم را ادا کنم و توشه سفرم را