آیت‌الله منتظری

"جریانی به من گزارش شده که اگر مرتکب آن شده باشی خدای خویش را نافرمانی کرده و امام خویش را غضبناک نموده ای: تو اموال عمومی مسلمانان را که نیزه ها و اسبهای مسلمانان آن را به تصرف درآورده و خونها برای آن ریخته شده درمیان برگزیدگان اعراب قوم خودت تقسیم کرده ای؛ سوگند به آنکه دانه را شکافت و جوانه را از آن بیرون آورد اگر این گزارش درست باشد، با این کار خواری را برای خود خریده و به اندازه بسیار زیادی از چشم ما افتاده ای، هرگز حق خدایت را کوچک مشمار، و دنیایت را با نابودی دینت آباد مگردان، که در این صورت از زیانکارترین ها محسوب می‎شوی. همانا از مسلمانان کسانی که نزد تو و نزد من می‎باشند در تقسیم بیت المال برابرند، مردم نزد من از یک سو بر بیت المال وارد شده و از سوی دیگر خارج می‎گردند [تفاوتی بین آنان نمی گذارم ]."بلغنی عنک امر ان کنت فعلته فقد اسخطت الهک، و اغضبت امامک : انک تقسم فئ المسلمین الذی حازته رماحهم و خیولهم، و اریقت علیه دماؤهم، فیمن اعتامک من اعراب قومک، فوالذی فلق الحبة و براء النسمة، لئن کان ذلک حقا لتجدن بک علی هوانا، و لتخفن عندی میزانا، فلاتستهن بحق ربک، و لاتصلح دنیاک بمحق دینک، فتکون من الاخسرین اعمالا. الاو ان حق من قبلک و قبلنا من المسلمین فی قسمة هذا الفئ سواء، یردون عندی علیه، و یصدرون عنه." (نهج البلاغه، فیض 961/، لح 415/، نامه 43)