صفحه ۱۴۲

روایات مسأله

1- در روضه کافی به سند صحیح از محمد بن مسلم، از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود:

"آنگاه که علی (ع) به حکومت برگزیده شد بر منبر تشریف برده و حمد و ثنای الهی به جای آوردند آنگاه فرمودند: به خدا سوگند تا هنگامی که یک درخت خرما برای من در مدینه باقی است از بیت المال شما درهمی مصرف نمی کنم.

[آن حضرت در زمان خلافت خلفا برای تأمین زندگی خویش در مدینه باغهای درخت خرما احداث فرموده بودند] نفس شما این سخن را تصدیق می‎کند. آیا گمان می‎کنید که من خودم را از بیت المال منع می‎کنم ولی به ناروا آن را به شما می‎پردازم ؟!

امام صادق فرمود: در آن میان عقیل - کرم الله وجهه - از جای برخاست و گفت: به خدا سوگند آیا مرا با یک برده سیاهپوست در مدینه برابر قرار می‎دهی ؟! حضرت فرمود: بنشین، آیا در اینجا جز تو کس دیگری نبود سخن بگوید؟! مگر تو جز به سابقه در اسلام و تقوی بر او فضیلتی داری ؟!"لما ولی علی (ع) صعد المنبر فحمد الله و اثنی علیه ثم قال: انی والله لا ارزؤکم من فیئکم درهما ما قام لی عذق بیثرب، فلیصدقکم انفسکم، افترونی مانعا نفسی و معطیکم ؟ قال: فقام الیه عقیل - کرم الله وجهه - فقال له: والله لتجعلنی و اسود بالمدینة سواء؟ فقال: اجلس اما کان هاهنا احد یتکلم غیرک ؟ و ما فضلک علیه الابسابقة او بتقوی ؟ (کافی ‏182/8 (روضه) حدیث 204؛ این روایت در وسائل ‏79/11، باب 39 از ابواب جهاد عدو، حدیث 1 به نقل از کافی آمده است.) در متن عربی این روایت واژه "لا ارزؤکم" بدین معنی است که از حق شما نمی کاهم و مصرف نمی کنم. و جمله "فلیصدقکم انفسکم" به معنی این است که نفس شما به شما راست بگوید و باورتان بیاید.

ناوبری کتاب