ایشان در ادامه این مطالب میفرمایند:
"اگر در ایام کمبود و قحطی مردم به طعام جدیدی عادت کنند، بنابر علت ذکر شده حکم احتکار در مورد این طعام هم جاری میشود. و در روایات تعبیراتی آمده که به روشنی اعلام میدارد که ملاک در حرمت احتکار همان احتیاج است و همین مؤید این نظریه است که کالاهای ذکر شده در روایات به عنوان مثال و نمونه است نه انحصار، گرچه این تنزیل خالی از مناقشه نیست."جواهر 483/22
بنابراین صاحب جواهر(ره) نیز قائل به تعمیم هستند ولی به ملاک حاجت و اضطرار و نه به عنوان احتکار.
از فقهای متأخرین نیز یکی از کسانی که به "تعمیم" فتوا داده آیة الله اصفهانی [آقا سیدابوالحسن ]- طاب ثراه - میباشد، ایشان در کتاب وسیلة النجاة خویش میفرمایند:
"احتکار حبس و نگهداری طعام است به امید ایجاد کمبود و قحطی، و این عمل در صورت نیاز مسلمانان و نبودن کسی که به اندازه کفایت آنان طعام در اختیارشان گذارد حرام است... احتکار با حبس و نگهداری گندم، جو، خرما، کشمش، روغن و نیز روغن زیتون و نمک بنابر احتیاط اگر نگوئیم اقوی، تحقق میپذیرد. بلکه بعید نیست بگوئیم در هر چیزی از مواد خوراکی که اهالی شهری به آن نیازمندند احتکار تحقق مییابد، نظیر برنج و ذرت نسبت به برخی از مناطق و نواحی."وسیلة النجاة 8/2
در کلام ایشان برنج و ذرت آمده که در روایات حصر کننده نیامده بود. بنابراین از
.jpg)
