آن صورت زندانی که به انگیزه اصلاح افراد پدید آمده به عامل افساد آنان تبدیل میشود. در کتاب "تراتیب الاداریة" کتانی چنین آمده است:
"در کتابهای سیره درباره کیفیت مسلمان شدن عدی پسر حاتم و فرار او به منطقه شام چنین آمده است: عدی وقتی که شنید سپاهیان اسلام به سوی او میآیند آن سرزمین را ترک کرد، نیروهای پیامبراسلام (ص) او را تعقیب میکردند که به عده ای برخوردند که در میان آنان دختر حاتم [و خواهر عدی ] نیز بود، سپاهیان او را نیز با دیگر اسیران قبیله طی به اسیری گرفته و به نزد پیامبر(ص) آوردند. رسول خدا(ص) وقتی که شنید عدی به سوی شام گریخته است، دختر حاتم را در دم مسجد درون یک محل محصوری که زنان را در آنجا زندانی میکردند زندانی کردند."تراتیب الاداریة ج 299/1
از این مطلب معلوم میشود که در زمان رسول خدا(ص) زندان وجود داشته است، و نیز زندان زنان جدا از زندان مردان بوده است.
در کتاب "احکام السجون" وائلی نیز در این باره چنین آمده است:
"ابن عابدین در کتاب خود به نام "رد المحتار علی الدر المختار" گفته است: باید برای زنان زندان جداگانه ای وجود داشته باشد، و این برای جلوگیری از فتنه و فساد لازم است. و نیز ابن عابدین به ضرورت جداسازی محل زیست زندانیان کم سن از بزرگسالان تصریح کرده است. چنانکه سرخسی نیز در کتاب مبسوط خود به این مطلب تصریح کرده و گفته است: واجب و لازم است زندان زنانی که در رابطه با دین زندانی میشوند جدا از زندان مردان باشد، تا فتنه و فسادی پدید نیاید."احکام السجون 101/
تصریح انحصاری مورد دین به طور یقین از باب نمونه و مثال است، که بیشترین علل زندان زنان به این برمی گشته است. و در متن کلام سرخسی واژه "ینبغی = سزاوار است" ظاهرا به معنای وجوب است [چنانکه ما آن را به لازم و واجب است ترجمه کردیم ] و نه به معنای استحباب.