گرد هم آوردن این طبقات و سکونت دادن آنان در کنار همدیگر موجب شیوع و سرایت جرائم و بزهکاریهای گوناگون در میانشان میگردد، و بزهکاران کارکشته و حرفه ای اطلاعات و تجربیات ناسالم خود را به دیگران که پائین تر از آنان هستند منتقل میکنند، و بزهکاران ویژه کار از آموزش دادن هم زندانیان خود امتناع نمی کنند؛ چنانکه مجرمین راستین نیز ذهنهای ساده هم زندانی های خود را همچون یک زمین مستعد و حاصلخیز به شمار آورده و تخم فساد در آنها میپاشند؛ به گونه ای که هر زندانی ای که از زندان بیرون میآید، درون خود را با انواع گوناگون بزهکاری انباشته و سیراب ساخته است.
تجربه نشان داده است که برخی از افراد به اتهام برخی از مسائل جزئی که عرف آنها را "جرم" محسوب نمی کند به زندان افتاده، و قبل از زندان نیز ظواهر را حفظ میکرده و از اینکه جزء آدمهای بزهکار و مجرم شمرده شود ناراحت میشده است، ولکن بعد از خروج از زندان، زشتی جرائم و بزهکاریها در برابرش فرو ریخته است و تبدیل به فردی شده است که به ارتکاب جرم مباهات میکند...
بنابراین زندان برخلاف آنچه شهرت داده شده که موجب تنبه و اصلاح بزهکاران میشود، بلکه لانه فساد و جایگاهی برای انتقال شیوه های بزهکاری میباشد.