آیت‌الله منتظری

"در زندان جز سه کس را نمی توان تا ابد و دم مرگ نگاه داشت: کسی که فردی را نگاه داشته تا توسط دیگری به قتل برسد؛ زن مسلمانی که از آئین اسلام برگشته و مرتد شود؛ دزد بعد از آنکه دو بار حد شرعی بر او جاری شود که در بار نخست دست [راست ] او را قطع می‎کنند و در دومین بار دزدی پای [چپ ] او را قطع می‎کنند، در بار سوم اگر دزدی کرد محکوم به زندان ابد می‎گردد."و فی خبر حریز، عن ابی عبدالله (ع) قال: "لایخلد فی السجن الاثلاثة : الذی یمسک علی الموت...یحفظه حتی یقتل، و المراءة المرتدة عن الاسلام، و السارق بعد قطع الید و الرجل." وسائل ج ‏221/18، باب 32 از ابواب کیفیة الحکم، حدیث 1. باید توجه داشته باشیم که منحصر کردن موارد "زندان ابد" در اسلام به سه مورد یاد شده، از باب "حصر اضافی" است؛ و این حکم نسبت به جو صدور این حدیث که در آن زمان حکام هر کسی را محکوم به زندان ابد می‎کردند بیان شده است، و امام (ع) می‎خواهد بگوید: هر کس را نمی توان محکوم به زندان ابد کرد، موارد زندان ابد در اسلام بسیار محدود است که از عمده موارد آن سه مورد یاد شده است. البته غیر از سه مورد بالا چند مورد دیگر نیز وجود دارد که حکم آن "حبس ابد" می‎باشد. (از افاضات معظم له در جلسه 237 درس فقه)