آیت‌الله منتظری

4- در حدیث صحیح "حدیث صحیح" یا "صحیحه" در اصطلاح علما و فقهای شیعه این گونه تعریف می‎شود: "آن حدیثی که زنجیره سند آن بدون انقطاع به شخص معصوم (پیامبر(ص) یا یکی از ائمه معصومین (ع" از طریق نقل افراد امامی عادل پیوند بخورد، صحیحه نامیده می‎شود." الدرایه فی علم مصطلع الحدیث 19/، شهید ثانی، چاپ نجف، مطبعة النعمان. لکن اخباریون از شیعه حدیث صحیح را به مفهوم یاد شده قبول ندارند، آنان می‎گویند: "حدیث صحیح آن حدیثی است که سند آن به معصوم متصل شود، اعم از اینکه راوی آن عادل، امامی و مورد وثوق باشد و یا نباشد؛ صحت اتصال آن به معصوم را از قرائن خارجیه باید بفهمیم و نه از طریق مورد وثوق بودن و یا نبودن شخص راوی." هدایة الابرار الی طریق الائمة الاطهار 16/، نوشته شیخ حسین کرکی عاملی، تحقیق رؤوف جمال الدین، افست در ایران از چاپ بغداد. دانشمندان اهل سنت تعریفی از حدیث صحیح دارند که خلاف این هر دو است، و آن اینکه می‎گویند: "حدیث صحیح حدیثی است که مسند باشد، یعنی راویان آن بدون انقطاع و پی درپی از همدیگر آن را روایت کنند تا به شخص پیامبر(ص) برسانند، مشروط بر اینکه آن روایت شاذ و نادر نباشد." علوم الحدیث و مصطلحه 145/،157، دکتر صبحی صالح، چاپ بیروت. با توجه به اختلاف نظرهای یاد شده درباره معنای حدیث صحیح، خوانندگان باید توجه داشته باشند که در این سلسله نوشته، فقط معنای اول از حدیث صحیح که از شهید ثانی نقل کردیم منظور می‎باشد. (مقرر) عبدالله بن سنان از امام صادق (ع) روایت شده که آن حضرت فرمود: