قدرت و حکومت هدف نیست تا بتوان احکام اسلام را قربانی کرد، بلکه هدف از تأسیس حکومت و به دست گرفتن قدرت صرفا تثبیت موازین شرع مقدس و احکام اسلام و تنفیذ و اجرای آن در جامعه میباشد؛ لذا برای اعضای حکومت و دولت اسلامی و دستگاه اطلاعات یک حکومت اسلامی بجز چیزهایی که در طریق این مسأله باشد جایز نیست، همه مسائل باید فدا و قربانی احکام شرع اسلام شود و نه اینکه احکام اسلام فدای چیز دیگر گردد.
البته یک نکته در اینجا هست که قابل توجه میباشد، و آن اینکه گاهی حفظ اصل نظام مجتمع اسلامی یا مصالح عمومی امت و یا یک واجب مهمتر، با تجویز ارتکاب یک گناه کوچکتر که دارای چندان اهمیتی نمی باشد تأمین میگردد، و این تجویز هم تنها راه ممکن تشخیص داده میشود، در این قبیل موارد اشکالی ندارد ارتکاب آن، مانند دروغ گفتن و یا توریه کردن. مثلا عیبی ندارد برای حفظ جان پیامبر(ص) و یا نظام عدل اسلامی آدم دروغ بگوید.
در حقیقت باید گفت: ملاکها و موازین موجود در "باب تزاحم" در اینجا پیاده میشود، لذا ضرورت دارد که مرجحات باب تزاحم رعایت شود. و این نیز مسأله ای است که به حسب اختلاف شرایط زمانی و مکانی حالات مختلف پیدا میکند.
بنابراین قول به اینکه "هدف وسیله را توجیه میکند" کاملا بی اساس و مطلقا سخنی بیهوده و باطلی است. بطلان و نادرستی آن را هم عقل تأیید میکند و هم شرع. مهمترین نکته ای که مأمورین و کارمندان اطلاعات کشور اسلامی و بازجویان این دستگاه و دستگاه قضائی باید به آن توجه کامل داشته باشند همین نکته است، یعنی بدانند که در اسلام "هدف وسیله را توجیه نمی کند"، و برای به دست آوردن برخی اطلاعات نمی توان از احکام شرع چشم پوشیده و مرتکب گناه شد. چون چه بسا احتمال دارد در جو کنونی حاکم بر جهان و آنچه که از اعمال و رفتار جاسوسان کشورهای غیراسلامی و کافر برای کسب اطلاعات و اخبار بشنوند، تحت تأثیر قرار
.jpg)
