یکی از مصادیق آن نیز میتواند مسائل نظامی باشد. لکن برای برخی از علما امر مشتبه شده و گمان برده اند که کلمه "عریف" یک واژه تخصصی نظامی است. منشاء این اشتباه این مسأله است که در طول تاریخ سلاطین و حکامی که بر سر کار بوده اند معمولا جنبه های مثبت و مردمی منصب نقابت و عرافت مد نظرشان نبوده است، بلکه از عریفها فقط و یا به طور اغلب در موارد نظامی و شناسایی و جلب و جذب سرباز و نیروی جنگی استفاده میکرده اند. در حالی که اصل مسأله در اسلام این نیست، و اخبار و روایاتی که نقل کردیم همه دلالت بر عمومیت و شمول آن به موارد غیر نظامی داشتند. [به هر حال این اشتباهی بیش نیست، ما در اینجا به چند مورد از آن اشاره کرده، و سپس مجموع این بحث را جمع بندی میکنیم.]
"کتانی" در کتاب تراتیب الاداریة در تعریف "عریف" گفته است:
در کتاب "المبسوط" پایان کتاب فئ و قسمت غنائم نیز چنین گفته است:
.jpg)
