جایز میباشد، برای اینکه اساسا جنگ بر خدعه و مکر و زرنگی استوار شده است. (ألحرب خدعة .)آنچه از این روایت استفاده میشود و ما مجاز میدانیم، فقط در رابطه با جنگ و کشف توطئه های ضد اسلام و کسب اخبار از امکانات دشمن خارجی است. لکن نباید ما چنین پنداریم که در داخل نیز میتوان به هر بهانه ای دروغ گفت، و از این طریق مثلا متهمین را وادار به اعتراف کرد؛ به ویژه در مسائل مربوط به شؤون زندگی فردی و خصوصی افراد شرعا نمی توان کسی را از طریق دروغ گفتن و اغفال وادار به اعتراف ساخت، و آن اعتراف حجیت شرعی ندارد. جواز دروغ فقط در جنگ و نیز در رابطه با کشف توطئه هایی است که نظام را تهدید کند، و نه در امور جزئی و کوچک و امور شخصی مردم. (از افاضات معظم له در جلسه 271 درس فقه)
16- در مجمع البیان راجع به غزوه حدیبیه آمده است:
در لسان العرب نوشته است: "احبوش" گروه حبشیان و سیاهپوستان را گویند... و نیز گفته شده است: هر نیرویی را که در یک جا گرد آمده باشد، از این نظر که از دور یک نوع سیاهی ای را به وجود میآورد "احباش" مینامند، اعم از اینکه افراد آن
.jpg)
