آیت‌الله منتظری

دوم: اینکه آنان را از یک شهر بیرون کنند و در شهر دیگری جای دهند. این قول نیز از آن عمر بن عبدالعزیز و سعید بن جبیر می‎باشد.

"مالک گفت: برخی از محاربین کسانی هستند که با یک عصا یا چیزی [شبیه آن ] خروج و محاربه می‎کنند، و در همان حال دستگیر می‎شوند، بدون اینکه راهی را ترسانده [و قطع طریق کرده ] باشند، و یا مالی را برده و کسی را کشته باشند. مالک گفت: درباره این قبیل اشخاص محارب اگر آسانترین و کمترین مجازات اعمال شود من اشکالی نمی بینم. پرسیدم: کمترین مجازات محارب در نزد مالک چیست ؟ گفت: کمترین و آسانترین آن این است که او را شلاق (جلد) بزنند و سپس از آن بلد تبعید نمایند و در تبعیدگاه نیز زندانی کنند.... گفتم: در آنجا که تبعید شده چه مقدار در زندان بماند؟ مالک گفت: مقداری که به توبه او یقین کنیم."المدونة الکبری ج 429/4

"اگر امام کسانی را شناسائی [و دستگیر] کند که راهها را ناامن و ترسناک کرده باشند لکن از کسی مالی نگرفته و به جانی آسیب نرسانده باشند، در این صورت امام آنان را به واسطه زندانی ساختن و غیره تعزیر می‎کند."المنهاج 532/