شرع مقدس اسلام در زمینه ضرورت و لزوم محترم شمردن احترام، شؤون و حقوق افراد جامعه مسلمین و کتمان اسرار و حفظ اعراض آنان میباشد.] و هر کس که پای بند به احکام شرع مقدس بوده و نسبت به آن عنایت و اهتمام داشته باشد، باید در مضمون این آیات و احادیث و امثال آنها خوب و بادقت بیندیشد، [و در مقام عمل نیز آنها را رعایت نماید.] و باید لغزش و خطاهای افراد مسلمان را بپوشاند، و حافظ اسرار فردی و خانوادگی آنان باشد.
هرگز نباید حقوق افراد مسلمان و آبروی آنان با استراق سمع و شنود، تفتیش و تجسس و افشا گری مورد تعدی و تجاوز قرار بگیرد، در ارتکاب و انجام این کارها هیچ کس نمی تواند به بهانه مأمور بودن و عضویت در دستگاه امنیتی برای خود عذر شرعی بیاورد.
چون برای مأموران امنیتی نیز تفتیش و تجسس در امور شخصی و اسرار مردم جایز نیست مگر در آن قسمت عمومی و مهمی که مصالح نظام و جامعه مسلمین بسته به آن باشد،البته آن نیز به مقدار نیاز و مقتضای ضرورت جایز میباشد، چنانکه در آینده به تفصیل خواهیم گفت.
در ماده 23 قانون اساسی [اولیه ] جمهوری اسلامی ایران آمده است:
و نیز در ماده 25 آن آمده است:
و به راستی تفتیش و پی گیری هر خطا و لغزشی که در پنهانی صورت گرفته باشد و یا مرتکب آن پشیمان گردیده و توبه نموده باشد، از جوانمردی و انصاف به دور است. بلکه مروت آن است که این قبیل کسان مورد عفو و بخشش قرار گرفته و از راه نصیحت و ارشاد و پند و موعظه اصلاح شده و اعتدال پیدا کنند. برای اینکه کسی
.jpg)
