صفحه ۲۹۱

"نزدیک ترین مرزها به کفر و بی دینی آن است که انسان لغزشها و معایب برادر دینی خود را شناسایی کرده و به یاد بسپارد، تا روزی آنها را فاش ساخته و به رخ او بکشد."عن زراره عن ابی جعفر(ع) قال: "اقرب ما یکون العبد الی الکفر أن یواخی الرجل علی الدین فیحصی علیه زلاته لیعیره بها یوماما." (اصول کافی ج ‏355/2، کتاب ایمان و کفر، باب من طلب عثرات المؤمنین، حدیث 6)

مشابه این روایت دو روایت دیگر نیز وجود دارد، مراجعه و دیده شود.

10- باز کلینی با سند ویژه خود از "عبدالله بن سنان" روایت کرده است. عبدالله گوید: به آن حضرت عرض کردم:

"آیا عورت مؤمن بر مؤمن حرام است ؟ فرمودند: بلی. گفتم: آیا منظور از عورت دو عضو پائین تن [اعضای تناسلی ] اوست ؟ حضرت فرمودند: نه، اشتباه فهمیده ای، منظور از عورت مؤمنین اسرار و عیوب پنهانی آنان است که پخش کردنش حرام است."عن عبدالله بن سنان، قال: قلت له (ع):عورة المؤمن علی المؤمن حرام ؟ قال: "نعم." قلت: تعنی سفلیه ؟ قال: "لیس حیث تذهب ! انما هی اذاعة سره." (اصول کافی ج ‏358/2، کتاب ایمان و کفر، باب الروایة علی المؤمن، حدیث 2)

11- علی (ع) در نهج البلاغه ضمن نامه معروف خود به مالک اشتر [به عنوان حاکم مصر] چنین می‎نویسد:

"دورترین و کم ارج ترین افراد در نزد تو باید کسانی باشند که نسبت به پی جویی و کشف و پخش عیوب و اسرار مردم حریص تر و بی باک ترند. برای اینکه نوعا مردم دارای لغزشها و عیوبی هستند که حاکم و حکومت برای پنهان داشتن آنها از همه سزاوارتر است.

پس هرگز درصدد کشف کردن آن لغزشهایی که پنهان از تو[یعنی پنهان از دید حکومت ] صورت گرفته است برنیا؛ چون تو [به عنوان حاکم مسلمین ] فقط مسؤول پاکسازی جامعه از آلودگی های آشکار و ظاهری هستی، درباره لغزشهای پنهانی مردم خداوند خود داوری خواهد کرد.

ناوبری کتاب