قسم هم گواهی دهند و خود او خلاف آن را بگوید باید آنان را تکذیب کرد، این مطلب نیست که آنان را متهم به دروغگویی کنیم، بلکه منظور این است که عملا به حرفشان ترتیب اثر داده نشود. چون وقتی که متهم و یا مرتکب یک خطا و جرم، ارتکاب آن را نمی پذیرد، در واقع بدین وسیله از کرده خود اظهار پشیمانی و عذرخواهی میکند. بنابراین باید درباره او از هر گونه افشا گری خودداری به عمل آید و لغزش او نادیده گرفته شود، هرچند که واقعا نیز مرتکب کار خلافی شده باشد.
5- کلینی در اصول کافی با سند ویژه خود از اسحاق بن عمار نقل کرده است که او گفت: از امام صادق (ع) شنیدم که میفرمود:
"ای کسانی که اسلام را فقط در حد اقرار با زبان پذیرفته اید لکن هنوز اسلام به ژرفای دلهایتان رسوخ نیافته است، مسلمانان را نکوهش و خوار نکنید، و از پی جویی و دنبال کردن امور پنهانی، خطاها و لغزشهای آنان بپرهیزید؛ چرا که هر کس چنین کاری را انجام بدهد، خداوند نیز لغزشهای او را پی جویی و دنبال خواهد کرد، و کسی که خدا لغزشهای او را پی جویی و دنبال نماید سرانجام او را بی آبرو و رسوا خواهد گردانید؛ هرچند که در درون خانواده خود باشد."کافی ج 354/2، کتاب ایمان و کفر، باب من طلب عثرات المؤمنین، حدیث 2؛ فی الکافی عن اسحاق بن عمار، قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: "قال رسول الله (ص) یا معشر من أسلم بلسانه و لم یخلص الایمان الی قلبه، لا تذموا المسلمین و لا تتبعوا عوراتهم، فانه من تتبع عوراتهم تتبع الله عوراته، و من تتبع الله تعالی عورته، یفضحه و لو فی بیته."
6- باز در اصول کافی از قول ابوبصیر، از امام محمد باقر(ع) روایت شده است:
"پیامبراسلام فرمود: ای کسانی که اسلام را فقط در حد اقرار با زبان پذیرفته اید لکن نور به ژرفای دلهایتان رسوخ نیافته است، لغزشهای مسلمانان را تجسس و دنبال نکنید؛ چون هر کس که لغزشهای مسلمانان را دنبال کند، خداوند نیز لغزشهای او را
.jpg)
