3- کلینی در اصول کافی با سند ویژه خود از ابن ابی عمیر، از برخی اصحاب امام صادق (ع) از آن حضرت نقل کرده که فرمود:
"اگر کسی خطاها، لغزشها و گناهانی را که از مؤمنی با دو چشمان خود دیده و با دو گوش خود شنیده است برای دیگران باز گو کند، او از مصادیق این آیه شریفه خواهد بود که میفرماید: آنان که نقل و پخش کردن کار بد در میان مؤمنان را دوست دارند، در آخرت برایشان عذابی دردناک وجود دارد."اصول کافی ج 357/2، کتاب الایمان و الکفر، باب الغیبة و البهت، حدیث 2
4- در تفسیر نور الثقلین از کتاب "ثواب الاعمال" شیخ صدوق با سند ویژه خود از محمد بن فضیل از ابوالحسن موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است که: "به آن حضرت گفتم: فدایت شوم، گاهی میشود که مطالب ناپسندی درباره برخی از برادران دینی خود از دیگران میشنوم، ولکن وقتی از خود او میپرسم آن را منکر میشود، در حالی که دیگران که درباره او برایم نقل مطلب کرده اند مورد اعتماد و موثق میباشند [آیا وظیفه من چیست، سخنان دیگران را بپذیرم و یا انکار خود او را؟] حضرت برای من فرمود:
"ای محمد! درباره برادران دینی خود چشم و گوش خود را تکذیب کن، و اگر دیگران درباره شخصی با پنجاه سوگند نیز گواهی دهند ولکن خود آن شخص خلاف حرف آنان را بگوید، حرف خود او را قبول کن. هرگز برضد آن برادرت افشاگری مکن که او را خوار گردانی و شخصیتش را از بین ببری، اگر چنین کاری را انجام بدهی از مصادیق این آیه شریفه خواهی بود که میفرماید: آنان که نقل و پخش کردن کار بد در میان مؤمنان را دوست دارند، در آخرت برایشان عذاب دردناکی خواهد بود."تفسیر نور الثقلین ج 582/3
مشابه همین روایت را مرحوم کلینی در روضه کافی نیز نقل کرده است.ر.ک . ج 147/8، حدیث 125 شایسته است بدانیم که منظور حضرت از اینکه "اگر درباره شخصی با پنجاه
.jpg)
